Hubrecht jouw recensies komen nooit klakkeloos tot stand maar zijn nog steeds verrassend en weloverwogen geschreven. Als geen ander weet je de liefhebber te enthousiasmeren en mee te nemen in een wereld die draait om gastronomie maar vooral om wijn. Voor mij is deze foto een dierbare herinnering aan een onvergetelijk mooie tijd. Aan Badhotel Zeerust en De Graaf van het Hoogveen* aan Johann Willsberger en aan het bruisende leven in Noordwijk aan Zee. Dat dingen soms anders gaan hoort bij het leven. De mooiste verhalen uit die tijd heb ik op mijn site onder het kopje 'verleden' vast willen leggen en ook enkele verhalen van jou over Joop en over mij. Ik ben nog volop met wijn bezig maar hoop eens in de gelegenheid te zijn om het gedroomde boek te schrijven. Dank je Hubrecht en graag tot ziens

#samennatuurlijkewijnenproeven

www.willsberger.com

HET ARCHIEF SPREEKT (59)

De mooiste, uitvoerigste, inmiddels legendarische wijn-spijsdiners die ik mocht meemaken vonden plaats in Badhotel Zeerust. Ze waren bestemd voor zowel culischrijvers als wijnschrijvers, toen samen een heel klein clubje, en werden briljant georganiseerd door Ine Droogh. Die met haar man Joop, een grote gastheer, het in Noordwijk aan Zee gesitueerde etablissement dreef. Op de foto staan ze samen met de uitgever/hoofdredacteur van het Duitse Gourmet. Nooit eerder noch later werden op een enkele avond zo veel fraaie wijnen, waaronder heel wat zeldzame, bij zo veel knap gekookte gerechten geserveerd. Ine wist ook jonge, zeer talentvolle, nog onbekende en verlegen chef-koks aan te trekken en te coachen, waaronder Cees Helder en Henk Savelberg.

Het was laatstgenoemde die op 31 januari 1984 in de keuken stond om rond wijn als 27-jarige een wederom memorabele maaltijd te bereiden. Achtereenvolgens verschenen de volgende combinaties, alle door Ine persoonlijk geselecteerd.

. Schloss Staufenberg Durbacher Klingelberger Riesling Trockenbeerenauslese 1976

. Salon Champagne 1971

. Leroux Champagne 1921 

(bij drie oesters in saffraansaus en met taugé)

. Guigal Condrieu 1979

(bij coquilles met o.a. een Noilly-Prat saus)

. Domaine de Chevalier blanc 1969

(bij rivierkreeftjes met een verfijnd garnituur)

. Clos Ste. Magdeleine Cassis 1982

(bij gevulde zee-egel)

Na een pittig-frisse fruitsorbet met ratafia van Abel Lepitre werd het diner als volgt voortgezet.

. Coteaux Champenois Rouge van Georges Vesselle

(bij gebakken eendenlever met groene asperges en een glace de viande met Sherryazijn)

. Château Soutard 1970

(bij houtsnip en een rijke Port-saus)

. Louis Jadot Le Montrachet 1976

. Domaine de la Romanée-Conti Le Montrachet 1972

(bij rauwe truffelschijfjes met sla en knolselderij)

. Château Talbot 1959

(bij lamsvlees en een waterkerssaus)

. Henri Maire Château-Chalon 1969

(bij Gruyère en Vacheron Mont d’Or)

. Schloss Eberstein Spätburgunder Grafensprung Weissherbst Trockenbeerenauslese 1976

(bij peer in korstdeeg met bosbessensaus)

. Château d’Yquem 1953

(bij huisgemaakte koekjes)

Over elke wijn heb ik een notitie gemaakt die echter minder gedetailleerd werd naarmate de avond vorderde. Zo lees ik over de voorlaatste Weissherbst alleen ’schitterende nobele wijn, pittig van toon en tegelijk zoet’. Behalve intens geproefd en genoten werd er gelachen, juist méér naarmate de tijd verstreek. Waarschijnlijk was het Ronnie Potsdammer die met zijn zachte stem zei:”De ene culinaire journalist vraagt tijdens de achtste gang aan de andere ‘Wanneer zien we elkaar weer?’ Antwoord ‘Aan de monitor’. “

Gekheid terzijde: als gepassioneerde perfectioniste wist Ine Droogh maaltijden tot evenementen te maken, onvergetelijke bovendien. Wat was het allemaal zalig, daar in Zeerust.