tien beste wijnkaarten ter wereld

Terwijl haar man joop (kersverse 55-er) zonder veel omhaal al maanden met deskundige hulp en adviezen in de slag is met vertimmeringen, aanpassingen, verbeteringen en uitbreiding van hun Noordwijkse hotel, handhaaft Ine Droogh-Goossens haar stevig gevestigde reputatie als roemrijk regerende gastvrouwe van De Graaf van het Hoogveen, het met een Michelinster prijkende restaurant aan de Quarles van Uffordstraat in Noordwijk aan Zee, onder het licht van de vuurtoren. Unieke zakenvrouw, die van haar hart geen moordkuil maakt en van haar staf van medewerkers en medewerksters strikte perfectie verwacht (wat haar niet altijd in dank wordt afgenomen: "Maar ik speel geen kiekeboe"). Ze is bovendien de soevereine van een commerciele wijnkelder en een wijnkaart die geldt als de beste van ons land. En nu heeft ze zich ook geschaard onder de beheerders van de tien beste wijnkaarten ter wereld, uitverkoren door de New York Wine Experience, met een wijnweekend en een hoogreikende onderscheiding die Grand Award genoemd wordt.

Dat was begin november van het afgelopen jaar. In het New Yorkse Marriott Hotel. Dankzij de aanstichtende jury van het Amerikaanse blad The Wine Spectator. Als eerste Nederlandse restaurant kreeg De Graaf van het Hoogveen een Grand Award. Ine Droogh-Goossens is heel wat gewend. Ze ontving, met haar mooiste wijnkaart, in '81 al een onderscheidng uit handen van onze Prince Charming en "kenner", Bernhard. Maar in New York, een paar maanden geleden, "had ik 't toch wel even een beetje te pakken op dat podium met 2000 enthousiaste gasten om me heen". De feilloos en subliem collectionerende "gravin" had tijden terug haar wijnkaart naar The Wine Spectator opgestuurd - zo gaan ze daar te werk: men komt niet bij je proeven en keuren en met agenten inspecteren, maar ze zeggen gewoon: stuur je kaart maar op en dan beoordelen wij wel wie met de eer kan gaan strijken. "Nou, en toen ben ik, een gewone Hollandse, uitgenodigd om maar even die Grand Award in ontvangst te komen nemen. Joop en ik hebben een paar dagen van New York en die grootste avond in het Marriott genoten".

Exclusieve uitstraling

Nu kan men van de spectaculaire Amerikaanse uitbarstingen denken wat men wil, maar er zit altijd wel een grond van waarheid in. In elk geval (weer) een internationale erkenning van kwaliteitsbewuste Ine Droogh-Goossens, die rimpelloos haar "al" bestiert. "Fame" voor Ine, faam voor haar Graaf van het Hoogveen die exclusiviteit uitstraalt. Ine lijkt wat meer tot rust gekomen. "Ik heb tijden gekend dat ik dacht eronder door te zullen gaan. Het is een enerverend bedrijf dat je op de been moet zien te houden". Het is ook een wisselwerking tussen Joop en Ine Droogh. Joop is de vroege vogel van 's morgens 6 uur op, administratie doen en daarna de "bouw" ingaan. Om een uur of 5 's middags trekt Joop zich terug. Ine staat pas een uur of negen op , en gaat vervolgens tomeloos te keer tot 3 uur 's nachts. Dat kan problemen op leveren. Niettemin heeft Ine er wat op gevonden dat de inconveniënties geheel opheft: ze stopt een gepatenteerd geval in haar oren en sluimert kalm haar nachtrust door. Zonder zich te storen aan het gesnurk van Joop en de straatgeluiden. Ze staat dan verkwikt op: net zo fit als de uitkomsten van haar fitness centrum. De Graaf, z'n wijnkaart en het hotel met bijkomstigheden. Het is allemaal aan het groeien in de badplaats. Ruim 30 hotelkamers. Ze worden allemaal aangepast: op de deur de namen, in brons, van grote wijnchâteaux, en binnen een zachtroze luxe die verrukt en tot verblijven noodt. Glanzende badkamers met anti-spetterschermen, tactische spiegelopstellingen, televisie, telefoon en minibar. Joop werkt er hard aan .

Het is een weinig  jaren-plan. Men kan er zwerven door zalen en gangen en uitkomen in het zwembad annex fitness centre met zonnenhemels, een sauna met de loomheid van zachte gesprekken en een entourage die ontleend is aan verhalen uit Duizend en Één nacht, en waar drie gediplomeerde dames hun masserende zorgen over de behoeftigen kunnen uitstrekken. Overal hoor je Ine's eigen selecties van geluidsbanden als een kalme achtergrond. Ook in de melkblanke bar bij een glas huischampagne van een kasteel van een huis. Smaak hoor! Tjeetje. Richard Strauss' Till Eulenspiegels Lustige Streiche, de Notenkrakersuite van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski, Opus 18 van een zoon van Bach, en ach, wie weet komt daar ook nog eens; de dromerige salonrust van Fritz Kreisler bij.

Azuren parel

In het zwembad, azuren parel onder de Noordwijkse zwemgelegenheden, heerst sinds vorig jaar Leen Parlevliet als instructeur. Opvolger van legendarische mevrouw van Tilburg. En op de kant heeft Joke van der Heijden (afgestudeerd aan het CIOS) het voor 't zeggen. Op het droge heeft ze urenlang werk met haar bewegingsleer. Ze doceert er aerobic dancing, ook voor mannen die je heren zou mogen noemen: 18 stuks, per les. En de talloze dames (op de vele middagclubjes, "die geweldig aanslaan") niet te vergeten. Volgens Ine staat Joke op haar demonstatie- en lesgeefvoetstuk die 18 mannen "op te zwepen tot betere prestaties". Zo wordt en blijft men fit. Domein waar lijf en leden bij gebaat zijn. Maar de Graaf van het Hoogveen breidt z'n invloed onmiskenbaar uit. Bijna ongemerkt (er is zelfs een niet vermoede ondergrondse verbinding tussen hotel en het Droogh-woonhuis, bezijden de parkeerplaats) wordt er gebouwd aan een zonnige toekomst. In vaktermen heet dat verbetering van conferentiefaciliteiten, aanpassing van het audio-visueel equipement, betere opvang van partijen. "Een fijn pakket voor onze gasten", wil Ine maar zeggen. Die gasten hebben bij haar hun draai  wel gevonden, maar Ine wil aan die bereikbaarheid wel uitbreiding geven. "We zijn niet alleen maar een gekwalificeerd restaurant, men kan bij ons ook rust en verkwikking zoeken. Opboksen tegen Huis te Duin? Helemaal niet. We hebben onze eigen inbreng en sfeer en onze eigen faciliteiten. Daar kan iedereen zich wel bij gevoelen".

ricardo Hans Auer en Lekker

In De Graaf zelf zwaait uiteraard een chef de lepel als een scepter. Dat is Nico Lijding, van een gevorderde 20-er leeftijd. Opvolger van Ricardo, die erg goed, maar zo jong was, dat ie de aandacht van kritiekasters trok. Dat is Ine wel verweten, in de vakpers: "Je vreet jonge Chefs". Dat meende, bijvoorbeeld, een zekere Hans Auer, van panoramische huize, die in z'n magazine "Lekker" de vloer met De Graaf en Ine probeerde aan te dweilen. De Auerhaan die victorie trachtte te kraaien, potdomme nog aan toe. Ine heeft er alleen maar verachting voor, zegt ze. Nu is er dus de kokende knaap Lijding, die heter vuren doorstond in De Swaen in Oisterwijk, in de Hoefslag in Bos en Duin bij Gerard Fagel (en dan verstomt de kritiek al). "Auer - ik heb nare dingen met z'n mensen beleefd - voelde zich benadeeld, is oneerlijk en stuurde me van 25ste naar de 100ste plaats in zijn lekkere rangorde". Het pad van een Nederlandse restaurateur gaat niet over rozen. Zeker niet als er vergeleken moet worden. Hij of zij zal sterk moeten zijn. Wat dat betreft verstaat Ine Droogh-Goossens haar vrouwelijke mannetje wel. "ik wilde alleen maar zeggen, dat De Graaf van het Hoogveen veel meer is dan een uitgelezen restaurant. Je kunt er ook bijkomen, eventueel na een goed diner: in een eigentijds "gasthuis", dat alle geestelijke en lichamelijke remedies in zich verbergt". Ine weet het mooi te zeggen, maar ze meent het ook.